Απίστευτη ιστορία, μακάβρια που με έπιασαν νευρικά γέλια μόλις τη διάβασα. Αν είναι δυνατόν. Πόσο βλαμμένο είναι το Facebook ή, μάλλον, πόσο βλαμμένοι είμαστε εμείς, γιατί και το Facebook ένα μέσο είναι.
Γράφει ο Άρης Δημοκίδης στη Lifo:
Με το που χτύπησε το ρολόι μεσάνυχτα, ο «τοίχος» του λογοτέχνη Δημήτρη Λέντζη γέμισε ανατριχιαστικά χαρούμενες ευχές:
«XRONIA POLLA DHMHTRH ME UGEIA KAI AGAPH…», έγραψε κάποιος, αγνοώντας ότι στο παρατημένο του facebook ο λογοτέχνης δεν έμπαινε πια γιατί ήταν εδώ και μήνες νεκρός (στο θάνατό του είχαν αναφερθεί πολλά ΜΜΕ).
Διαβάζοντας τα εκατοντάδες ενθουσιώδη μηνύματα («Nα είσαι πάντα γερός…», «Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα και να είναι όσο πολλά επιθυμείς!!!!!!!!!!!!», «Εκατόχρονος!!»), ένιωθα σαν να βλέπω παράσταση του Ιονέσκο. «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΤΕ!!», του έγραφαν οι άνθρωποι, αγνοώντας όσους διευκρίνιζαν τα περί θανάτου του και ζητούσαν να σταματήσουν τα μηνύματα («Dimitris is dead. Please don’t send any messages», «Ο Δημήτρης Λέντζης έχει πεθάνει κάτι μήνες τώρα. Και κάποιοι τού εύχονται χρόνια πολλά για τα γενέθλιά του. Η απόλυτη ξεφτίλα»).
Πόσο τραγική ειρωνεία, πόσο fail time;
Αν δεις τα σχόλια (βρίσκονται ακόμα στον τοίχο του νεκρού λογοτέχνη) θα σε πιάσουν τα γέλια και τα κλάματα και η απογοήτευση για τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων.
Άνθρωποι που τον φωνάζουν “φίλε” και δεν ξέρουν ότι έχει φύγει πριν από 3 μήνες, δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν. Μόνο όταν το Facebook αυτόματα έβγαλε την ημερομηνία των γενεθλίων, έδωσαν μερικές κενές ευχές.
Ο Δημήτρης Λέντζης έφυγε στις 6 Ιανουαρίου.
Η ανόητη συνήθεια
Σταμάτα πια να στέλνεις Χρόνια Πολλά μέσω Facebook σε ανθρώπους που δεν σε ενδιαφέρουν, που δεν τους ξέρεις, που είναι frenemies, πρώην, άσχετοι.
Σήκωσε το τηλέφωνο και πάρε τηλέφωνο ένα φίλο, τους δικούς σου, τον αδερφό σου.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος και είναι κρίμα να τον σπαταλάμε απλά και μόνο επειδή μπορούμε.
